ပါရမီျဖည့္ဘက္ေကာင္းဆိုတာ

ပါရမီျဖည့္ဘက္ေကာင္းဆိုတာ

တခါတုန္းက ႐ြာတစ္႐ြာမွာ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးရွိသတဲ့။ သူဟာတကၠသိုလ္မွာဘြဲ႕မရခဲ့ပါ။ အ႐ြယ္ ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ မိဘေတြဟာသူ႔အတြက္ မိန္းမတစ္ေယာက္ရွာၿပီး ေပးစားလိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔သူဟာ မိဘေတြေပးစားတဲ့ မိန္းကေလးနဲ႔လက္ထပ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ထို႐ြာေလးမွာပဲ ေက်ာင္းဆရာအျဖစ္ စာသင္ျပေပးပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ သူဟာ စာသင္ၾကားရာမွာ အေတြ႕အႀကဳံ မရွိေသးတာေၾကာင့္ တစ္ပတ္ေတာင္ မခံပါဘူး။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ သေဘာထားမွတ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ထုတ္ပယ္ျခင္းကိုခံရပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူဟာအိမ္ကို စိတ္ပ်က္ဝမ္းနည္းစြာနဲ႔ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီးေနာက္ အိမ္သူသက္ထားက သူ႔ကို မ်က္ရည္သုတ္ေပးၿပီး ႏွစ္သိမ့္စကားေျပာေပးပါတယ္။

” အေတြ႕အႀကဳံ ဝမ္းစာမျပည့္ေသးခ်ိန္မွာ တစ္ခ်ိဴ႕လူေတြကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕အရည္အေသြးကို ထုတ္ျပႏိုင္တာလည္းရွိသလို မထုတ္ျပႏိုင္တာလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္နဲ႔ေတာ့ ရွင္ ဝမ္းနည္းဖို႔ မလိုပါဘူး။ ရွင္နဲ႔ ပိုသင့္ေတာ္မယ့္အလုပ္ေတြက ရွင္လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ေစာင့္ရင္ ေစာင့္ေနမွာပါ ” လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ သူဟာ အျပင္ထြက္ၿပီး အလုပ္တစ္ခုမွာဝင္လုပ္ပါတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူေဌးရဲ႕ အလုပ္ထုတ္တာခံလိုက္ရပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ အလုပ္လုပ္တာ ေႏွးလို႔ပါတဲ့။ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာ ထုံးစံအတိုင္း သူ႔ရဲ႕ဇနီးက အားေပးစကားေျပာျပန္တယ္။

” ေျခလက္ဆိုတာ ေႏွးတာလဲ ရွိသလို ျမန္တာလဲ ရွိတာပဲေလ။ တျခားလူေတြက လုပ္လာတာ ႏွစ္ေတြ အမ်ားႀကီး ၾကာခဲ့ၿပီေလ။ ရွင့္က်ေတာ့ တသက္လုံး စာဖတ္လာေတာ့ ဒီလို အလုပ္မ်ိဳး လုပ္တဲ့အခါမွာ ဘယ္လိုလုပ္ ျမန္လိမ့္မလဲ ”

ဒါေပမယ့္ သူဟာ ဇြဲမေလ်ာ့ပဲ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးထပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္လို႔ သူလုပ္သမွ် အလုပ္တိုင္းဟာ အေၾကာင္းတစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုေၾကာင့္ အဆင္မေျပ ျဖစ္ခဲ့ရၿပီး ထုတ္ပယ္ျခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ အိမ္ျပန္လာတဲ့အခါတိုင္းမွာ သူ႔ဇနီးက အၿမဲ ႏွစ္သိမ့္ေလ့ရွိၿပီး သူ႔အေပၚမွာလည္း တစ္ခါမွမညည္းညဴခဲ့ပါဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ သူရဲ႕အသက္ ၃၀ ေက်ာ္တဲ့ အခါမွာေတာ့ သူဟာ ဘာသာစကား သင္ၾကားေရးမွာ ပါရမီ အထုံ ရွိသူ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မသန္စြမ္း သူေတြအတြက္ ဖြင့္ထားတဲ့ သင္တန္းေက်ာင္းမွာ နည္းျပ အလုပ္ ဝင္လုပ္ပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ သူဟာ မသန္စြမ္းသူမ်ားသင္တန္းေက်ာင္း တစ္ခုကိုထူေထာင္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူဟာ ၿမိဳ႕အမ်ားအျပားမွာ မသန္စြမ္းသူသုံးပစၥည္း အေရာင္းဆိုင္ခြဲမ်ား ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔သူဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝတဲ့ သူေဌးတစ္ဦး ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာေတာ့ ” ေအာင္ျမင္သူတို႔ရဲ႕ စကားသံမ်ား ” အစီအစဥ္ကေန စီစဥ္ တင္ဆက္သူက သူ႔ဇနီးကို ေမးပါတယ္။

” မိမိ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေရွ႕ေရး မေရရာ ေဝဝါးေနတဲ့ အခ်ိန္အခါမွာ ဘယ္လိုအေၾကာင္းကမ်ား သူ႔အေပၚ ယုံၾကည္ ကိုးစားခ်က္ ရွိေစခဲ့ ပါသလဲ ”

သူ႔ ခ်စ္ဇနီး ျပန္ေျဖတဲ့အေျဖမွာ ႐ိုးရွင္းၿပီး လြယ္ကူလွပါတယ္။ သူမျပန္ေျဖလိုက္ တာကေတာ့ ” ေျမတစ္ကြက္ဟာ ဂ်ဳံစိုက္လို႔မသင့္ေတာ္ရင္ ပဲစမ္းစိုက္ၾကည့္လို႔ ရတာေပါ့ ၊ ပဲထြက္မေကာင္းရင္ သစ္သီးပင္ စားပင္စိုက္လဲရတာပဲ။ ”

” တကယ္လို႔ သစ္သီးပင္စားပင္ မျဖစ္ထြန္းလဲ ပန္းမ်ိဴးေစ့ေတြ နဲနဲႀကဲၾကည့္ၿပီး ပန္းပြင့္ေအာင္ စိုက္ႏိုင္တာပဲ။ အေၾကာင္းကေတာ့ ေျမတစ္ကြက္မွာ သူနဲ႔ကိုက္ညီမယ့္ မ်ိဴးေစ့ တစ္ေစ့ေစ့ ကေတာ့ ရွိလာမွာပါ။ ေနာက္ဆုံးမွာ သူနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ ရိတ္သိမ္းမႈကေတာ့ ရွိလာမွာေပါ့။ ”

အိမ္သူသက္ထားရဲ႕ စကားလဲၾကားေရာ ေယာက်ာ္းျဖစ္သူဟာ မ်က္ရည္က်လာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူ႔ဇနီးသည္ရဲ႕ ဇြဲေကာင္းၿပီး စဥ္ဆက္မျပတ္တဲ့ ယုံၾကည္ကိုးစားမႈနဲ႔ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာတို႔သည္ မာေက်ာႀကံ့ခိုင္သည့္ စစ္မွန္ေသာမ်ိဴးေစ့ပင္ျဖစ္ေနေလသည္။ သူ၏ ဆန္းၾကယ္မႈတို႔သည္ ထိုမ်ိဴးေစ့ေလးကို မွီခိုၿပီးမွ ရွင္သန္ႀကီးထြားခဲ့ေသာ ဆန္းၾကယ္မႈတို႔ပင္ ျဖစ္သည္။

ေလာကမွာ သုံးစား၍မရေသာ သူဟူ၍ မရွိပါ။ လူမွန္ ေနရာမွန္ ေနရာခ်ထားမႈ မမွန္ျခင္းသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ဒါေလးဖတ္မိရင္ ဖာသိဖာသာမေနပါနဲ႔ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး လက္ဆင့္ ကမ္းေပး ၾကပါ။

ဒီစကား ၈ ခြန္းကိုလဲ မွတ္သားထား ၾကပါ။

၁။ တန္ဖိုး ထားရ ေကာင္းမွန္း မသိလ်င္၊ သင့္ကို ေ႐ႊေတာင္ႀကီး ပုံအပ္လဲ ေပ်ာ္႐ႊင္လိမ့္မည္ မဟုတ္။

၂။ ခြင့္လြတ္ရ ေကာင္းမွန္း မသိလ်င္၊ မိတ္ေဆြ ဘယ္ေလာက္ပဲ မ်ားပါေစ.. ထြက္ခြာ သြားၾကမည္သာ။

၃။ ေက်းဇူးမွန္း မသိတတ္လ်င္၊ မိုးပ်ံေအာင္ ေတာ္ေနပါေစ.. ေအာင္ျမင္ လိမ့္မည္ မဟုတ္။

၄။ ႏႈိးၾကား ထႂကြမႈ မသိလ်င္ ျဖတ္ထိုးဉာဏ္ ေကာင္းေစ အုံးေတာ့.. အိပ္မက္ကိုပင္ အေကာင္ထည္ ေဖာ္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။

၅။ ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ ရမွန္း မသိလ်င္၊ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားေစဦး.. ေအာင္ျမင္ရန္ ခဲယဥ္းသည္။

၆။ စုေဆာင္းရ ေကာင္းမွန္း မသိလ်င္ ေငြပို ရွာႏိုင္ေစ ဦးေတာ့.. ႂကြယ္ဝသူ ျဖစ္ခဲသည္။

၇။ ဘဝေရာင့္ရဲမႈ မသိလ်င္၊ ပိုခ်မ္းသာေစ ဦးေတာ့.. ဘဝမွာ ေက်နပ္ ေပ်ာ္႐ႊင္သူ ျဖစ္ခဲသည္။

၈။ က်န္းမာေရးကို ဂ႐ုစိုက္ရ ေကာင္းမွန္း မသိလ်င္၊ ကုသမႈ စရိတ္ တတ္ႏိုင္ေစ ဦးေတာ့.. အသက္ရွည္ အနာမဲ့ျခင္း မျဖစ္ႏိုင္။

(သင့္အတြက္ အက်ိဳးရွိပါက သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို မွ်ေဝလိုက္ပါ)

Credit original writter