ဟစ္တလာနဲ႔ လကၡဏာဆရာရဲ႕ ေဟာခ်က္

ဟစ္တလာနဲ႔ လကၡဏာဆရာရဲ႕ ေဟာခ်က္

ဟစ္တလာဟာငယ္စဥ္က ေက်ာင္းေရာက္လာတိုင္းမွာ ဂ်ာမဏီေျမပုံႀကီးကို အေသးစိတ္ ၅ မိနစ္ေလာက္ အၿမဲတမ္းၾကည့္ေလ့ရွိပါတယ္…

ပထဝီဘာသာရပ္သင္တဲ့ဆရာက ဟစ္တလာကို ေက်ာင္းသားေတြၾကားထဲမွာ မတ္တပ္ရပ္ ခိုင္းၿပီး ေမးတယ္…။ မင္း ငါတို႔တိုင္းျပည္ ေျမပုံကို ဘာလို႔ ေန႔တိုင္းၾကည့္ၾကည့္ေနရရတာလဲ…?

ဟစ္တလာက ျပန္ေျဖတယ္… ” တေန႔က်ရင္ဒီေျမပုံကို ကြၽန္ေတာ္ ခ်ဲ႕မလို႔ပါ…” ဆရာနဲ႔ ေက်ာင္းသားအားလုံးက ဝိုင္းရယ္ၾကတယ္။ လူပုံက ေသးေသး မ်က္မွန္က တပ္ထားေသး
အေဖက မရွိ ဒီကေလးက ဂ်ာမဏီေျမပုံကို ခ်ဲ႕မယ္ဆိုေတာ့ ဝိုင္းရယ္ ၾကတာေပါ့။

ဒါေပမယ့္ ဟစ္တလာက ဂ်ာမန္ေျမပုံကိုတကယ္ပဲခ်ဲ႕ခဲ့တယ္။ ဂ်ပန္ကသာ အေမရိကန္ပုလဲဆိပ္ကမ္းကို ဗုံးမက်ဲခဲ့ရင္… ဆိုဗီယက္သာ စစ္ထဲမပါခဲ့ရင္… ဒီေန႔ေခတ္မွာ မွာဂ်ာမန္ေျမပုံက ကမာၻေျမ ၅ ပုံပုံ ၁ပုံ ျဖစ္ေနမွာပါ။

ဟစ္တလာ အသက္၁၃ႏွစ္အ႐ြယ္မွာ ပဲရစ္ကို အလည္သြားတယ္။ ပဲရစ္ ကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေဗဒင္ သြားေမးခဲ့ပါတယ္။ ေမးခြန္း တစ္ခု တည္းပါ။

ကြၽန္ေတာ္ အႀကီးအက်ယ္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္လား…? aဗဒင္ဆရာက လက္ဝါးကို ၾကည့္ၿပီး
ျပန္ေဟာတယ္ ” မင္း မေအာင္ျမင္ ႏိုင္ဘူး ” “ဘာျဖစ္လို႔လဲ…?”

ဘာျဖစ္လို႔ လဲ ဆိုေတာ့ မင္းမွာ တံခြန္ လို႔ ေခၚတဲ့ ေအာင္ျမင္ေရးလမ္းေၾကာင္းမပါဘူး။ ဟစ္တလာက ထပ္ေမးတယ္… ေအာင္ျမင္ေရးလမ္းေၾကာင္းဟာ ဘယ္လို ဟာမ်ိဳးလဲ…? ”

ေဗဒင္ဆရာက ေအာင္ျမင္ေရး လမ္းေၾကာင္းဆိုတာ… လက္ေကာက္ရစ္ကေန လက္ညိဳးဆီကို တန္းတန္းမတ္မတ္သြားတဲ့ တံခြန္လမ္းေၾကာင္းကို ေျပာတာပါ။

အဲ့ဒီ လမ္းေၾကာင္း နက္ေလ… ေျဖာင့္ေလ…ေအာင္ျမင္ေလပါပဲ။ မင္းလက္ဝါးေပၚမွာ ၾကည့္ပါလား ဘယ္မွာ ပါလို႔လဲ…။

ဟစ္တလာက ”ခဏ ေနာ္ဆရာ” လို႔ေျပာၿပီး သူ႔ အိပ္ကပ္ထဲက ခဲတံခြၽန္ဓားကို ဆြဲထုတ္ၿပီး
လက္ဝါးကို အရွည္လိုက္ နက္နက္ေလး ခြဲခ် လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေသြးပန္းထြက္ေနတဲ့လက္ကို ေဗဒင္ဆရာကို ျပၿပီး ” ရ ၿပီဆရာ ဆက္ေဟာပါ” တဲ့။

ေဗဒင္ဆရာက ဆက္ေဟာတယ္… “မင္း ေအာင္ျမင္မွာ အေသအခ်ာပါပဲ ကေလး” တဲ့။ မင္းလက္ဝါးေပၚက လမ္းေၾကာင္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး။ မင္းရဲ႕ျပင္းထန္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္ပါတဲ့…။

မူရင္းေရးသားသူအား ေလးစားစြာျဖင့္ ခရက္ဒစ္ေပးပါသည္။

Unicode

ဟစ်တလာနဲ့ လက္ခဏာဆရာရဲ့ ဟောချက်

ဟစ်တလာဟာငယ်စဉ်က ကျောင်းရောက်လာတိုင်းမှာ ဂျာမဏီမြေပုံကြီးကို အသေးစိတ် ၅ မိနစ်လောက် အမြဲတမ်းကြည့်လေ့ရှိပါတယ်…

ပထဝီဘာသာရပ်သင်တဲ့ဆရာက ဟစ်တလာကို ကျောင်းသားတွေကြားထဲမှာ မတ်တပ်ရပ် ခိုင်းပြီး မေးတယ်…။ မင်း ငါတို့တိုင်းပြည် မြေပုံကို ဘာလို့ နေ့တိုင်းကြည့်ကြည့်နေရရတာလဲ…?

ဟစ်တလာက ပြန်ဖြေတယ်… ” တနေ့ကျရင်ဒီမြေပုံကို ကျွန်တော် ချဲ့မလို့ပါ…” ဆရာနဲ့ ကျောင်းသားအားလုံးက ဝိုင်းရယ်ကြတယ်။ လူပုံက သေးသေး မျက်မှန်က တပ်ထားသေး
အဖေက မရှိ ဒီကလေးက ဂျာမဏီမြေပုံကို ချဲ့မယ်ဆိုတော့ ဝိုင်းရယ် ကြတာပေါ့။

ဒါပေမယ့် ဟစ်တလာက ဂျာမန်မြေပုံကိုတကယ်ပဲချဲ့ခဲ့တယ်။ ဂျပန်ကသာ အမေရိကန်ပုလဲဆိပ်ကမ်းကို ဗုံးမကျဲခဲ့ရင်… ဆိုဗီယက်သာ စစ်ထဲမပါခဲ့ရင်… ဒီနေ့ခေတ်မှာ မှာဂျာမန်မြေပုံက ကမ္ဘာမြေ ၅ ပုံပုံ ၁ပုံ ဖြစ်နေမှာပါ။

ဟစ်တလာ အသက်၁၃နှစ်အရွယ်မှာ ပဲရစ်ကို အလည်သွားတယ်။ ပဲရစ် ကို ရောက်တဲ့အချိန်မှာ ဗေဒင် သွားမေးခဲ့ပါတယ်။ မေးခွန်း တစ်ခု တည်းပါ။

ကျွန်တော် အကြီးအကျယ် အောင်မြင်နိုင်လား…? aဗဒင်ဆရာက လက်ဝါးကို ကြည့်ပြီး
ပြန်ဟောတယ် ” မင်း မအောင်မြင် နိုင်ဘူး ” “ဘာဖြစ်လို့လဲ…?”

ဘာဖြစ်လို့ လဲ ဆိုတော့ မင်းမှာ တံခွန် လို့ ခေါ်တဲ့ အောင်မြင်ရေးလမ်းကြောင်းမပါဘူး။ ဟစ်တလာက ထပ်မေးတယ်… အောင်မြင်ရေးလမ်းကြောင်းဟာ ဘယ်လို ဟာမျိုးလဲ…? ”

ဗေဒင်ဆရာက အောင်မြင်ရေး လမ်းကြောင်းဆိုတာ… လက်ကောက်ရစ်ကနေ လက်ညိုးဆီကို တန်းတန်းမတ်မတ်သွားတဲ့ တံခွန်လမ်းကြောင်းကို ပြောတာပါ။

အဲ့ဒီ လမ်းကြောင်း နက်လေ… ဖြောင့်လေ…အောင်မြင်လေပါပဲ။ မင်းလက်ဝါးပေါ်မှာ ကြည့်ပါလား ဘယ်မှာ ပါလို့လဲ…။

ဟစ်တလာက ”ခဏ နော်ဆရာ” လို့ပြောပြီး သူ့ အိပ်ကပ်ထဲက ခဲတံချွန်ဓားကို ဆွဲထုတ်ပြီး
လက်ဝါးကို အရှည်လိုက် နက်နက်လေး ခွဲချ လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သွေးပန်းထွက်နေတဲ့လက်ကို ဗေဒင်ဆရာကို ပြပြီး ” ရ ပြီဆရာ ဆက်ဟောပါ” တဲ့။

ဗေဒင်ဆရာက ဆက်ဟောတယ်… “မင်း အောင်မြင်မှာ အသေအချာပါပဲ ကလေး” တဲ့။ မင်းလက်ဝါးပေါ်က လမ်းကြောင်းကြောင့်မဟုတ်ဘူး။ မင်းရဲ့ပြင်းထန်တဲ့ စိတ်ဓာတ်ကြောင့်ပါတဲ့…။

မူရင်းရေးသားသူအား လေးစားစွာဖြင့် ခရက်ဒစ်ပေးပါသည်။