အပူၿငိမ္းဖို႔အတြက္ ေရခ်ိဳးနည္းႏွင့္ ေခါင္းေလွ်ာ္နည္း
အပူၿငိမ္းဖို႔အတြက္ ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာ ဆရာႀကီးက ေျပာခ်င္တယ္။ ေရကို စနစ္တက် သုံးပါလို႔ ေျပာခ်င္တယ္။ ေရဟာ ဘာကို ၿငိမ္းေစသလဲ။ အပူကို ၿငိမ္းေစတာပါ။ ေရကို အထင္မေသးလိုက္ပါနဲ႔လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ေရွးအခါက ေျပာခဲ့တဲ့ စကားလုံးတစ္လုံးကို ဆရာႀကီးက အခုဒီေမးခြန္းေတြ ျပန္ေျဖရင္း ျပန္ေျဖရင္းႏွင့္ တန္ဖိုး ပိုထားတတ္လာတယ္။ ဒီစကားေလးေနာ္။ ဟယ္ .. ေရတိမ္မွာ နစ္တာပဲလို႔ ေျပာတယ္ေနာ္။
ေရတိမ္မွာ နစ္တယ္ဆိုတာ တကယ္တမ္းေတာ့ တင္စားၿပီးေျပာတာ။ ေရတိမ္မွာ နစ္တယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္ေသႏိုင္ပါ့မလဲ။ ဥပမာ – ေျခာက္လက္မေလာက္ရွိတဲ့ ေလးလက္မေလာက္ရွိတဲ့ ေရတိမ္ေလးထဲ နစ္လို႔ေတာ့ မေသႏိုင္ပါဘူး။
ေျပာခ်င္တဲ့အႏွစ္သာရက ကိုယ့္အိမ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ေရကို စနစ္တက် မသုံးစြဲတတ္တာ။ စနစ္တက် မေသာက္တတ္တာ။ စနစ္တက် မခ်ိဳးတတ္တာ။
ဒါေၾကာင့္ အလကားရတဲ့ေရကို တန္ဖိုးနည္းတယ္ဆိုၿပီး တန္ဖိုးေလွ်ာ့မတြက္ပါႏွင့္။ တန္ဖိုးကို ခ်မတြက္ပါႏွင့္။ အသုံးတည့္ေအာင္ သုံးေပးပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ဘယ္လို သုံးရမယ္လဲဆိုတာေလး ေျပာခ်င္တယ္ေနာ္။ ဒါေလးက ္ … “မသိရင္ က်ယ္ပါတယ္။ သိရင္ လြယ္ပါတယ္။ မသိသူက ေက်ာ္သြားတာ၊ သိသူက ေဖာ္စားတာေပါ့။”
ဒါေလးေတာ့ ၫႊန္းေျပာခ်င္တယ္ေနာ္။ “ေရမွ တစ္ပါး ေဆးမရွိ” လို႔ ။ အဲဒီေရကို ဘယ္လို သုံးရမွာလည္းလို႔ေမးရင္ ေရခ်ိဳးနည္းေလး ေျပာျပပါမယ္။
ေရခ်ိဳးနည္း
ေရမခ်ိဳးခင္ ေရကို ပါးစပ္ထဲမွာ ငုံမယ္။ ျပန္ေထြး ထုတ္မယ္။ ဘာေတြ ပါသြားမယ္ထင္လဲ။ အပူေတြပါသြားမယ္။ ၿပီးရင္ လက္ခုပ္ထဲမွာ ေရေလး ထည့္မယ္။ မ်က္လုံးေလးကို အဲဒီလက္ခုပ္ထဲမွာ က်င္းေပးမယ္။ မွိတ္လိုက္ ဖြင့္လိုက္ေပါ့။ မ်က္လုံးထဲက အပူေတြ ပါသြားမယ္။ အပူေတြေရာ၊ အညစ္အေၾကး ဖုန္ေတြေရာ ပါသြားမွာေပါ့ေနာ္။
ေသခ်ာခံစားၾကည့္ရင္ ေရကို ငုံၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕လက္ေမာင္းတစ္ေနရာ ျပန္ေထြးၾကည့္လိုက္။ နည္းနည္းေလး ပူတယ္။ အဲဒါက ဘယ္ကပါလာတာလဲ… ခံတြင္းထဲက။
ဒါဆိုရင္ ဒီလိုေလး လုပ္တာနဲ႔ကို ေဒၚေထြးၾကည္ရဲ႕ ငယ္ထိပ္ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ပူတယ္ဆိုတာ ပိုဆိုးသြားစရာ အေၾကာင္းရွိလား။ မုခ် သက္သာသြားႏိုင္သလား။ သက္သာသြားမွာပါ။ သာမန္ သက္သာသြားမွာလား။ မုခ် သက္သာသြားမွာလား၊ မုခ် သက္သာသြားမွာပါ။ အကုန္အက်မ်ားလား။ မမ်ားပါဘူးေနာ္။
အဲဒါေလးကို ၿပီးၿပီဆိုေတာ့မွ လက္ခုပ္ထဲ ေရေလးထည့္ၿပီး ႏွာေခါင္းေလးထဲကို အသာေလးေမာ့ၿပီး ထည့္လိုက္။ ႏွာသီးဆိုတာ ႏွာေခါင္းရဲ႕ သုံးပုံႏွစ္ပုံေလာက္မွာ ရွိတယ္။ ဆိတ္ခြာ ပုံသဏၭာန္ ရွိတယ္။ အဲဒါေလး ထိၿပီဆို မႊန္ထူသြားတာပဲ။ ပူေနတာကိုး။
ပူေနတဲ့ အိုးတစ္အိုးကို ေရႏွင့္ ပတ္ၾကည့္။ ရွဲခနဲဆို ပူသြားတယ္။ ေရေလးသြင္း၊ တစ္ခါ ျပန္ညႇစ္ထုတ္ (၅)ႀကိမ္စီေလာက္၊ ပါးစပ္ကလည္း ငုံမယ္။ ႏွာေခါင္းကိုလည္း ေရေလးထည့္မယ့္။
မ်က္စိကိုလည္း ေရနဲ႔ ပုတ္ခတ္၊ ပုတ္ခတ္ လုပ္မယ္။ ၿပီးရင္ နားထဲေတာ့ ေရသြားမထည့္နဲ႔ေနာ္။ နားထဲမွာ နားအုံ ရွိတယ္။ နားအုံကို ေရေလးႏွင့္ နည္းနည္းဆြတ္ေပးမယ္။ အဲသလို လုပ္ျခင္းအားျဖင့္ အပူေတြ ေလ်ာ့ေနၿပီ။
ဒါေတြၿပီးလို႔ ခႏၶာကိုယ္ကို ေရေလာင္းေတာ့မယ္ဆိုလည္း အရမ္းမေလာင္းလိုက္ပါနဲ႔။ စနစ္တက် ဘယ္ေျခေထာက္ကို ေရအရင္ေလာင္းၾကည့္ပါ။
ၿပီးရင္ ညာဘက္လက္ကို ေလာင္းပါ။ ဘယ္ေျခညာလက္ ေလာင္းတာကလည္းပဲ ေနာင္အခြင့္သာရင္ အက်ယ္ေျပာမယ္ေနာ္။ ေလာင္းတာခ်င္းအတူတူ အဲသလို ေလာင္းၾကည့္ရင္ အပူ သိသိသာသာ ေလ်ာ့ေစပါတယ္။
ဥပမာ- အပူခ်ိန္ ( ၁၀၃ – ၁၀၄ ) ေလာက္ျဖစ္လို႔ တက္ေတာ့မယ့္ကေလးလည္း ဘာမွ မလုပ္ႏွင့္။ သနပ္ခါးေရက်ဲက်ဲေလးကိုသာ ဘယ္ေျခ၊ ညာလက္ ႏွစ္ေက်ာ့ေလာက္ လိမ္းၾကည့္လိုက္။ အလိုလို အပူခ်ိန္က ၿငိမ္ၿပီး က်လာမယ္။
ေသြးသိပ္တိုးေနတဲ့သူ ဘာေဆးမွ မေသာက္နဲ႔။ ဘယ္ေျခ၊ ညာလက္ကို ေရေလးေလာင္းၿပီးေတာ့ သနပ္ခါးသာ လိမ္းၾကည့္လိုက္။ ျပန္ၿပီး တိုင္းၾကည့္လိုက္ပါ။ ဒါက ဆရာႀကီးတို႔ စာအေတြ႕ႀကဳံေရာ၊ ဘဝအေတြ႕ႀကဳံေရာ၊ ကုထုံးအေတြ႕အႀကဳံေရာ ေပါင္းစပ္ေျပာေနတာလို႔ တေလးတနက္ ေဒၚေထြးၾကည္ နားလည္ေစခ်င္တယ္ေနာ္။
အခုက ဘာအေၾကာင္းေျပာေနလဲဆို ေရအသုံးအေၾကာင္း ေျပာေနတာေနာ္။ သူ႔ရဲ႕ အပူေတြၿငိမ္းဖို႔အတြက္ပါ။ ၿပီးေတာ့မွ ျဖည္းျဖည္းေလးခ်င္း လက္ဖ်ား၊ တံေတာင္ဆစ္၊ လက္ေမာင္း၊ ေျခအစြန္၊ တံေတာင္ဆစ္ အဲသလို ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ ေရေလာင္းၿပီး ခ်ိဳးေပးလို႔ရွိရင္ ေဒၚေထြးၾကည္ရဲ႕ က်န္းမာေရးဟာ ေရမွ တစ္ပါး ေဆးမရွိပါဘူးလို႔ အဲဒီအပူကို ေလ်ာ့ခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္ ေမးခြန္းတစ္ခု လွမ္းေမးၾကည့္ခ်င္တယ္။
ငယ္ငယ္က င႐ုတ္သီးေထာင္းလို႔ မ်က္စိထဲ ဝင္သြားရင္ အေမ (သို႔ ) အေဒၚေရ . . . သား/သမီး ေတာ့ မ်က္စိထဲ င႐ုတ္သီးဝင္သြားၿပီဆိုရင္ အေမတို႔၊ အေဒၚတို႔ ဘယ္ကို ေရေလာင္းခိုင္းလဲ။ ေျခမကို ေရေလာင္းခိုင္းတယ္။ သိပ္ကို အဓိပၸာယ္ရွိတယ္။
အပူရဲ႕သဘာဝက ေလွ်ာက္သြားတယ္၊ စီးသြားတယ္၊ ဟတ္သြားတယ္။ အေျခခံ ႐ူပေဗဒသိပၸံဘာသာအရ အပူေတြဟာ တစ္ေနရာကေန တစ္ေနရာကို ေလွ်ာက္တယ္၊ စီးတယ္၊ ဟတ္တယ္ေပါ့။ ဥပမာ – မီးပုံရွိတယ္။ ခမ္းလွမ္းလွမ္းမွာ ထိုင္ေနရင္ေတာင္ လာဟတ္ေနတာ။
ေရေႏြးအိုးတစ္အိုး မီးပူေပးထားရင္ တည္စက ေရကို လက္ညႇိးေလး ေထာက္ၾကည့္။ လုံးဝ မပူဘူး။ ေတာ္ေတာ္ၾကာရင္ ေရက အပူစီးလာတယ္။ ဟိုး . . . ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ဆယ္ေပေလာက္သံေခ်ာင္းႀကီး အဖ်ားတစ္ဖက္ကို မီးပုံထဲ ထည့္ထားမယ္။ ၾကာရင္ အပူကဘယ္ေရာက္လာလဲ။ ဒီဘက္ထိပ္အထိ စီးလာတယ္။ အပူစီးလာတာ။ အပူ ေလွ်ာက္လာတာ။
ကိုယ့္မွာ အ႐ိုးေတြ ရွိတယ္။ ေသြးေတြ အသားေတြ ရွိတယ္။ အ႐ိုးေတြထဲ အပူေလွ်ာက္လာမယ္။ ေသြးေတြ သားေတြထဲ အပူစီးလာမယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ေျခေထာက္ကို ေရေလာင္းလိုက္ရင္ အေပၚကပူတာ သက္သာမယ္။ ဒါအပူေတြ ေအာက္ကို ဆင္းတာ။ ေမးခြန္းေလးက မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ပူေနတာဆိုေတာ့ အဲဒီအပူေတြ ေအာက္ကို တစ္ခ်က္လွည့္ေပးရမွာေပါ့ေနာ္။
ေခါင္းေလွ်ာ္နည္း
ေရခ်ိဳးတာႏွင့္ ေခါင္းေလွ်ာ္တာအေပၚမွာ တစ္ခုသတိထားရပါမယ္။ ေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီးမွ ဘယ္ေတာ့မွ ေရမခ်ိဳးပါႏွင့္။ ေရခ်ိဳးၿပီးမွ ေခါင္းေလွ်ာ္ပါ။ ေနာက္တစ္ခုက ေရခ်ိဳးခါနီးေလးမွာ ေျခဖဝါးကို ဆားပြတ္ၿပီးမွ ေရခ်ိဳးပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဆားက ဘာလဲဆို အပူစုပ္တယ္။
ေရခဲမုန႔္လုပ္တဲ့သူေတြဆိုရင္ အျပင္မွာ ဆလင္ဒါႀကီးတစ္ခု ေရခဲေတြ။ အတြင္း ဆလင္ဒါႀကီးတစ္ခုထဲမွာေတာ့ ေရခဲမုန႔္ေတြေပါ့။ ဆလင္ဒါဆိုတာ အိုးႀကီးႏွစ္ခုေပါ့။ အတြင္းဆလင္ဒါကို ကလိကလွည့္ႏွင့္ လွည့္ေပးတဲ့အခါ စလင္ဒါႏွစ္ခုၾကားက ေရခဲေတြ ခ်က္ခ်င္းေပ်ာ္တာေပါ့။
ပူတာကိုး။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီအပူကို စုပ္ႏိုင္မွ ေရခဲခ်က္ခ်င္း မေပ်ာ္မွာမို႔ ေရခဲေပၚ ဆားေလးတင္လိုက္တယ္။ ေရခဲေပၚ ဆားတင္လိုက္ရင္ မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး။ ထြက္သမွ်အပူ ဆားကစုပ္ယူတာကိုး။
အဲဒီဥပမာကို ယူေသာအားျဖင့္ ဆားနဲ႔ ေျခဖဝါးကို ပြတ္ရင္ အပူ ဘယ္ကိုလာစုလဲ။ ေအာက္ဘက္ေျခဖဝါးကို လာစုတာေပါ့။ အခိုးေတြ ေအာက္ကို လွည့္သြားတာေပါ့။ အဲဒီအခါ ေဒၚေထြးၾကည္ သိပ္ကိုခံစားေနရတဲ့ ငယ္ထိပ္အပူဆိုတာဟာ ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ကုန္သလဲ။
မကုန္ပါဘူးေနာ္။ အကုန္အက်မမ်ားဘဲနဲ႔ အေျခခံအစုံရမယ့္ က်န္းမာေရးပါလို႔။ နည္းနည္းေလး နားႀကီးႀကီးႏွင့္ နားေထာင္ၾကည့္ပါ။ အကုန္အက်မမ်ားဘဲနဲ႔ တစ္မ်ိဳးသာလုံးက်န္းမာေရး၊ တစ္မ်ိဳးသားလုံး ဒီလို ေရကိုသာ တန္ဖိုးရွိရွိ အသုံးခ်တတ္မယ္ဆိုရင္ လူေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးဟာ ပိုမိုေကာင္းမြန္လာမွာပါ။
ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ေရွးအခါက ဆရာႀကီးတစ္ပါးေျပာခဲ့တဲ့ စကားလုံးေလးကို ဘာသာျပန္လိုက္တာ။ ေနာင္ေသာအခါမွာ အပူေတြမ်ားတဲ့ေခတ္ကိုေရာက္ရင္ ေရမွ တစ္ပါး ေဆးမရွိဘူးတဲ့။
ေရကို တစ္ေန႔ကို သာမန္ဖန္ခြက္ ( ၅ ) ခြက္ကေန ( ၇ )ခြက္ေလာက္ထိ ေသာက္မယ္။ ေရကို စနစ္တက် ခ်ိဳးမယ္။ ေရကို ငုံမယ္ဆိုရင္ အပူအေၾကာင္းခံၿပီးျဖစ္ေနတဲ့ေရာဂါေတြ ပိန္းၾကာ႐ြက္တြင္ ေရမတင္သကဲ့သို႔ ေပ်ာက္မွာပါလို႔ေျပာၾကားရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္ပါတယ္။
အစာဝ၊ အနာကင္း၊ ဘယာရွင္းၾကပါေစ။
ဆရာႀကီးဦးရန္ေအာင္
Leave a Reply