ဒညင္းသီးရဲ႕ရာဇဝင္ ဒညင္းသီးျဖစ္ေပၚလာပုံ

ဒညင္းသီးရဲ႕ရာဇဝင္ ဒညင္းသီးျဖစ္ေပၚလာပုံ

ဒညင္းသီးရဲ႕ ျဖစ္ပုံကေတာ့ ပုဂံေခတ္ နရသီဟပေတ့မင္း လက္ထက္မွာ ဘုရင္က တိုင္းခန္းလွည့္လည္ရင္း ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို ေတာ္ေကာက္လာရာမွ အစျပဳခဲ့ပါတယ္။

နန္းေတာ္ေရာက္လို႔ ညဖက္ေဆာင္ေတာ္ကူးေတာ့ ေကာင္မေလးက သူ႔ရည္းစားက လြဲရင္ No ပါ၊

ဘုရင္လည္း မေပးႏိုင္ဘူး ဆိုပီး ဇြတ္ျငင္းေလေတာ့ ဘုရင္ႀကီးခမ်ာ ေဒါ‌သေတြထြက္ ၊ အရွက္ေတြကြဲၿပီး

လက္မ႐ြံ႕ေတြကို ခ်က္ခ်င္းေခၚ သူ႔ကို ျငင္းတဲ့ ေနရာကို ဓားနဲ႔ကြက္လွီးပီး သတ္ေစ အမိန႔္ေပးေတာ့တာဘဲ။

လက္မ႐ြံ႕ေတြက အေလာင္းကို ၿမိဳ႕ျပင္မွာ ျမႇဳပ္ႏွံၿပီး ျပန္ခဲ့ေတာ့မွ သူတို႔ဓားနဲ႔ ကြက္လွီးထားတဲ့ ပစၥည္းက နန္းေတာ္ထဲမွာေမ့ က်န္ရစ္ခဲ့တာကို ၿပီးမွ သိလိုက္ၾကတယ္ ။

ဒါနဲ႔ မထူးပါဘူးကြာ ဆိုၿပီး နန္းတြင္းထဲက ေဒါင့္တေနရာမွာ ျမႇဳပ္ႏွံလိုက္ ၾကပါေတာ့တယ္။ လအတန္ၾကာတဲ့အခါ အဲဒီေနရာက အပင္တစ္ပင္ ေပါက္လာပါတယ္။

အပင္ႀကီးလာလို႔ အသီးသီးလာေတာ့ စားလို႔ ေကာင္း မေကာင္း သိရေအာင္ ျမည္းၾကည့္ ၾကတယ္။

ျပဳတ္စားလည္း Good ၊ မီးဖုတ္ၿပီး စားလည္း Good ၊ ဆားေရစိမ္ပီး စားလည္း Good ၊ သူ႔အနံ႔က တစ္မ်ိဳးလည္း ထူးတယ္။

ဒါ ဘာသီးလည္းလို႔ သိခ်င္လို႔ ဘုရင္က ေမးျမန္း စုံစမ္းၾကည့္ေတာ့ အေၾကာင္းစုံ ေပၚလာတာေပါ့။

ဒါေၾကာင့္.. ဘုရင္က အဲဒီ ကိစၥကို အခုထိ အစာမေၾကေသးေလေတာ့..

” ဒီအပင္ကို ငါကိုယ္ေတာ္ နာမည္ေပးမယ္၊ ဒင္းက ငါ့ကိုျငင္းလို႔ ျဖစ္လာတဲ့ အပင္မို႔ အဲ့ဒီအပင္ကို

( ဒင္းျငင္းပင္ ၊ အသီးကိုလည္း ဒင္းျငင္းခဲ့လို႔ ဒင္းျငင္းသီး) လို႔ ေခၚတြင္ေစရမယ္ ဆိုၿပီး အမိန႔္ေတာ္ ခ်မွတ္လိုက္ရာမွ အစျပဳပီး..

ေနာင္ကာလ အတန္ၾကာေသာ္ ( ဒညင္းပင္ ၊ ဒညင္းသီး ) ဆိုၿပီး ျဖစ္ေပၚလာရပါေၾကာင္း ေႏွာင္းလူအေပါင္းတို႔ မွတ္သားၾကပါကုန္။

Crd

Unicode

ဒညင်းသီးရဲ့ရာဇဝင် ဒညင်းသီးဖြစ်ပေါ်လာပုံ

ဒညင်းသီးရဲ့ ဖြစ်ပုံကတော့ ပုဂံခေတ် နရသီဟပတေ့မင်း လက်ထက်မှာ ဘုရင်က တိုင်းခန်းလှည့်လည်ရင်း ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို တော်ကောက်လာရာမှ အစပြုခဲ့ပါတယ်။

နန်းတော်ရောက်လို့ ညဖက်ဆောင်တော်ကူးတော့ ကောင်မလေးက သူ့ရည်းစားက လွဲရင် No ပါ၊

ဘုရင်လည်း မပေးနိုင်ဘူး ဆိုပီး ဇွတ်ငြင်းလေတော့ ဘုရင်ကြီးခမျာ ဒေါ‌သတွေထွက် ၊ အရှက်တွေကွဲပြီး

လက်မရွံ့တွေကို ချက်ချင်းခေါ် သူ့ကို ငြင်းတဲ့ နေရာကို ဓားနဲ့ကွက်လှီးပီး သတ်စေ အမိန့်ပေးတော့တာဘဲ။

လက်မရွံ့တွေက အလောင်းကို မြို့ပြင်မှာ မြှုပ်နှံပြီး ပြန်ခဲ့တော့မှ သူတို့ဓားနဲ့ ကွက်လှီးထားတဲ့ ပစ္စည်းက နန်းတော်ထဲမှာမေ့ ကျန်ရစ်ခဲ့တာကို ပြီးမှ သိလိုက်ကြတယ် ။

ဒါနဲ့ မထူးပါဘူးကွာ ဆိုပြီး နန်းတွင်းထဲက ဒေါင့်တနေရာမှာ မြှုပ်နှံလိုက် ကြပါတော့တယ်။ လအတန်ကြာတဲ့အခါ အဲဒီနေရာက အပင်တစ်ပင် ပေါက်လာပါတယ်။

အပင်ကြီးလာလို့ အသီးသီးလာတော့ စားလို့ ကောင်း မကောင်း သိရအောင် မြည်းကြည့်ကြတယ်။

ပြုတ်စားလည်း Good ၊ မီးဖုတ်ပြီး စားလည်း Good ၊ ဆားရေစိမ်ပီး စားလည်း Good ၊ သူ့အနံ့က တစ်မျိုးလည်း ထူးတယ်။

ဒါ ဘာသီးလည်းလို့ သိချင်လို့ ဘုရင်က မေးမြန်း စုံစမ်းကြည့်တော့ အကြောင်းစုံ ပေါ်လာတာပေါ့။

ဒါကြောင့်.. ဘုရင်က အဲဒီ ကိစ္စကို အခုထိ အစာမကြေသေးလေတော့..

” ဒီအပင်ကို ငါကိုယ်တော် နာမည်ပေးမယ်၊ ဒင်းက ငါ့ကိုငြင်းလို့ ဖြစ်လာတဲ့ အပင်မို့ အဲ့ဒီအပင်ကို

( ဒင်းငြင်းပင် ၊ အသီးကိုလည်း ဒင်းငြင်းခဲ့လို့ ဒင်းငြင်းသီး) လို့ ခေါ်တွင်စေရမယ် ဆိုပြီး အမိန့်တော် ချမှတ်လိုက်ရာမှ အစပြုပီး..

နောင်ကာလ အတန်ကြာသော် ( ဒညင်းပင် ၊ ဒညင်းသီး ) ဆိုပြီး ဖြစ်ပေါ်လာရပါကြောင်း နှောင်းလူအပေါင်းတို့ မှတ်သားကြပါကုန်။

Crd