( ျပည့္တန္ဆာအိမ္၌ ဝါဆိုျခင္း ) ဇင္ပုံျပင္ အရမ္းေကာင္းတဲ့ဥပမာ တခုပါ ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ဖတ္ၾကည့္ေန

( ျပည့္တန္ဆာအိမ္၌ ဝါဆိုျခင္း ) ဇင္ပုံျပင္ အရမ္းေကာင္းတဲ့ဥပမာ တခုပါ ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ဖတ္ၾကည့္ေန

ဝါဆိုျခင္း ဓေလ့ စတင္ျဖစ္တည္လာခဲ့စဥ္က ရဟန္းေတြဟာ ဒီကေန႔ေခတ္လို တစ္စုတစ္ေဝးထဲ ဝါဆိုႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ေသးဘူး။ အလြန္မ်ားျပားတဲ့ ရဟန္းေတြ အေနနဲ႔ ဝါတြင္း ခရီးသြားလာျခင္း မျပဳရ ဆိုတဲ့ ဝိနည္းကိုလည္း ထိန္းရမွာ တစ္ေၾကာင္း…

လူေနအိမ္ တစ္အိမ္ထဲမွာ ရဟန္းေတြ အမ်ားႀကီး ဝင္ေရာက္ တည္းခိုဖို႔ မသင့္ေတာ္တာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ရဟန္းတစ္ပါးကို အိမ္တစ္အိမ္က် ဝါဆိုႏိုင္ဖို႔ အတြက္ ရွာေဖြ ခဲ့ရတယ္ ဆိုတယ္။

အခါတပါးက ရဟန္းတစ္ပါးဟာ ဒီလို ဝါဆိုႏိုင္ဖို႔ တည္းခိုအိမ္ ရွာေနတုန္း ျပည့္တန္ဆာ တစ္ေယာက္က ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ႏွစ္လိုဖြယ္ အၿပဳံးနဲ႔ ေလွ်ာက္တယ္။

“ေခ်ာေမာလွပတဲ့ အရွင္… ဝါတြင္းမွာ တည္းခိုဖို႔ အရပ္ကို ရွာေနတယ္ ဆိုရင္ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ အိမ္မွာ လိုက္ ဝါဆိုပါလား။”

ဒီေတာ့ ရဟန္းက “ငါ့ အေနနဲ႔ မင္း အိမ္ကို လိုက္လို႔က ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါ့ဆရာ ဗုဒၶရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ကို တဆိတ္ေလာက္ ယူပါရေစဦး။” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။

ရဟန္းဟာ ဗုဒၶရွိရာ ေက်ာင္းကို ျပန္ၿပီး ေလွ်ာက္တယ္။ သူ႔ကို ဒီလိုပဲ ျပည့္တန္ဆာ တစ္ေယာက္ကေတာ့ အိမ္မွာ လိုက္ ဝါဆိုဖို႔ ေခၚေနၿပီေပါ့။ ခြင့္ျပဳခ်က္ လာယူတာလို႔ ဗုဒၶကို ေလွ်ာက္တယ္။

အဲ့ဒီေတာ့ ဗုဒၶက “တည္းခိုဖို႔ ဖိတ္တာကို ျငင္းရင္ မွားမွာေပါ့။ ငါ ခြင့္ျပဳတယ္ ရဟန္း။ သုံးလအၾကာ ဝါထြက္မွ ျပန္လာပါ” လို႔ မိန႔္လိုက္တယ္။

အဲ့ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းမွာေရာက္ေနၾကတဲ့ တကယ့္ လူရင္း သာဝကေတြေရာ.. အျခား အျခားေသာ ေနာက္လိုက္ ရဟန္းေတြပါ ဟင္ကနဲ ဟာကနဲ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ သူတို႔မ်ား နားၾကားလြဲသလားလို႔ ဗုဒၶကို ျပန္မိန႔္ဖို႔ ေလွ်ာက္ၾကတယ္။

ဗုဒၶလည္း အထက္က အတိုင္းပဲ ခြင့္ျပဳေၾကာင္းနဲ႔ သုံးလ အၾကာမွ ျပန္လာဖို႔ အေၾကာင္း ေနာက္တစ္ခါ ထပ္႐ြတ္ျပတယ္

အားလုံး အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္းနဲ႔ ဝိုင္းေအာ္ ကန႔္ကြက္ ၾကေတာ့တာပဲ။ မျဖစ္ဖူးေပါ့။ ျပည့္တန္ဆာ အိမ္ လိုက္ေနတဲ့ ရဟန္း… ဘယ္လာ ေကာင္းႏိုင္ေတာ့မွာေပါ့။ ပ်က္စီးေတာ့မယ္။ ညားၿပီး ျပန္လာေတာ့မယ္။

ဝိနည္းေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ခ်ိဳးေဖာက္ေတာ့မယ္ စသျဖင့္ ျဖစ္လာႏိုင္ေခ်ေတြကို တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ စတင္ ေရ႐ြတ္ၾကတယ္။

ဗုဒၶက ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး နားေထာင္ေနၿပီး သူတို႔ တိတ္ေတာ့မွသာ မိန႔္ တယ္။ “မင္းတို႔… မင္းတို႔ ထင္သမွ်ေတြဟာ ခုထိေတာ့ အထင္ေတြ ခ်ည့္ပဲ။ ဒီ အထင္ေတြ ျဖစ္လာ မလာကို ငါတို႔ သုံးလ တူတူ ေစာင့္ၾကည့္ၾကပါစို႔။ ခုေတာ့ ငါ့အေနနဲ႔ ဘာလို႔ ေပးသြားတယ္ ဆိုတာ ရွင္းမျပႏိုင္ ေသးဘူး။

အားလုံးဟာ သိပ္ ေက်နပ္ၾကပုံ မေပၚ။

ဒီေနာက္ ဖိတ္ခံရတဲ့ ရဟန္းလည္း ျပည့္တန္ဆာ အိမ္မွာ လိုက္ေနတာေပါ့။ အဲ့ဒီ ေနစဥ္ ကာလ တစ္ေလွ်ာက္ ဗုဒၶရဲ႕ သာဝကေတြေရာ… ေနာက္လိုက္ ရဟန္းေတြေရာ ျပည့္တန္ဆာ အိမ္နား ရစ္သီ ရစ္သီ သြားၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း နားစြင့္ၾကတယ္။

တခါတရံမွာ သူတို႔ ျပည့္တန္ဆာရဲ႕ ေတးဆိုသံ ေလးေတြ ၾကားရတယ္။ တခါတရံမွာ ရယ္ေမာသံနဲ႔ ကခုန္သံေလးေတြ ၾကားရတယ္။ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ စိတ္ပူစြာနဲ႔ ဗုဒၶ အနားကို လာေလွ်ာက္ထားသူေတြ တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာခဲ့တယ္။ ဗုဒၶဟာ ဝါဝင္ခါစတုန္းကလို တိတ္ဆိတ္ၿမဲ… တိတ္ဆိတ္ေနဆဲ။

တစထက္ တစ ေနာက္ေယာင္ခံၾကည့္သူေတြ စိတ္ကုန္လာၾကတယ္။ ဗုဒၶဆီလည္း သြား ေလွ်ာက္မေနေတာ့ဘူး။ ျပည့္တန္ဆာ အိမ္နားလည္း သြားနားေထာင္ မေနေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒီလိုနဲ႔ ဝါထြက္ခါ နီးေလေလ ျပည့္တန္ဆာ အိမ္ဟာ တိတ္သထက္ တိတ္လာေလေလ ဆိုတာကို တစ္ေယာက္မွ သတိမထားမိၾကေတာ့ဘူး။

သုံးလတင္းတင္းျပည့္တဲ့ေန႔မွာ ရဟန္းဟာ ဗုဒၶဆီကို ျပန္လာတယ္။ သူ႔ေနာက္မွာ ျပည့္တန္ဆာလည္း တိတ္ဆိတ္စြာ ပါလာတယ္။ တျခားေသာ ရဟန္းေတြဟာ ဒီကိုယ္ေတာ္ကို ျမင္ေတာ့ ႐ြံရွာဟန္နဲ႔ ေဘးကို ေရွာင္ၾကတယ္။

“ေတြ႕လား.. သုံးလေလာက္ ေပ်ာ္ေနရတာကို အားမရႏိုင္ဘူး။ မယားပါ ေခၚျပန္လာသတဲ့ေလ” အစရွိတဲ့ ပုတ္ခတ္ ျပစ္တင္သံေတြ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ ၾကားေနရတယ္။

ဗုဒၶေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ျပည့္တန္ဆာက ေလွ်ာက္တယ္

“တပည့္ေတာ္ဟာ ကိုယ့္အလွကို ကိုယ္ ရတနာတစ္မ်ိဳး ကဲ့သို႔ တန္ဖိုးထားပါတယ္။ ခု ဒီရဟန္းကို စေတြ႕တဲ့ ေန႔က အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ ေမတၱာမွ်မိခဲ့တယ္။ ငါ့အလွနဲ႔သာ စည္း႐ုံးလိုက္မယ္ ဆိုရင္ ဒီရဟန္း ဘယ္ ေျပးလြတ္မလဲလို႔ ေတြးမိခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲ စည္း႐ုံးပါေစ… ဘယ္လိုပဲ သူ႔ကို ျဖားေယာင္း ေနပါေစ… ရဟန္းငယ္ရဲ႕ တည္ၿငိမ္မႈကို ဖ်က္မရႏိုင္ခဲ့ဘူး။”

“တေလာကလုံးမွာ အဖိုးအတန္ဆုံးလို႔ ထင္ခဲ့မိတဲ့ ကိုယ့္အလွဟာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ မတုန္လႈပ္ေစတဲ့အခါ တပည့္ေတာ္ မာနေတြ တစ္စစီ က်ိဳးကုန္ပါၿပီ။ တခ်ိန္ထဲမွာ သူ႔ကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔လို စိတ္ေအးခ်မ္း ခ်င္လာတယ္။

အရာရာကို သူ႔လို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ ေတြးမိလာတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္ကို ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေနာက္လိုက္တပည့္ အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးေတာ္မူပါ” လို႔ ေလွ်ာက္ပါတယ္။

အဲ့ဒီေတာ့ ဗုဒၶလည္း ၿပဳံးၿပီး ဒီ သုံးလ အတြင္းမွာ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ ေလ့လာေနၾကတဲ့ ရဟန္းေတြနဲ႔ သာဝကေတြကို ေအာက္ပါ အတိုင္း မိန႔္တယ္။

“ဒီ ျဖစ္စဥ္ဟာ ေနထိုင္နည္း ၂ နည္း ရင္ေဘာင္တန္း ၿပိဳင္ခဲ့တဲ့ ပြဲပဲ။ ငါ့ တပည့္ ရဟန္းဟာ ငါ့ေနနည္းကို အသုံးခ်တယ္။ ျပည့္တန္ဆာဟာလည္း သူ႔ ေနနည္းကို သူ အသုံးခ်တယ္။ ဒီ ေနနည္း ၂ နည္း အားၿပိဳင္တဲ့ ပြဲမွာ ပို သာလြန္တဲ့ ေနနည္းဟာ အႏိုင္ရတာပဲ မဟုတ္လား။”

“အကယ္၍ ျပည့္တန္ဆာ ေနနည္းဟာ ငါ့နည္းထက္ သာလြန္တာ မွန္ရင္ ဝါသြားဆိုတဲ့ ရဟန္းတင္မကဘူး။ ငါပါ လိုက္ၿပီး ဒီေနထိုင္မႈ ထဲ ခိုဝင္မွာ။ ေလာကမွာ လူတိုင္း အသာလြန္ဆုံး ေနနည္းကို ရွာၾကတာခ်ည့္ပဲ။ ခုလည္း ျပည့္တန္ဆာဟာ ပိုသာလြန္တဲ့ ေနနည္းေအာက္ကို ခိုဝင္ လာတာပဲေပါ့။ ဒါေတြဟာ ဝမ္းသာရမယ့္ ကိစၥေတြ”

“တကယ္တမ္း ဝမ္းနည္းရမွာက ျပည့္တန္ဆာရဲ႕ ေနထိုင္နည္းဟာ ငါ့ေနထိုင္နည္းကို လႊမ္းမိုးသြားလိမ့္မယ္ လို႔ ထင္ခဲ့တဲ့ မင္းတို႔ရဲ႕ အထင္ေတြ အေပၚ ဝမ္းနည္း ရမွာ”အဲ့ဒီေန႔က ျပည့္တန္ဆာတစ္ေယာက္ ဘိကၡဴနီဘဝကို စတင္ ေျပာင္းလဲတဲ့ ေန႔ျဖစ္သလို အမွားျမင္ခဲ့တဲ့ လူတစ္စု အမွန္ျပင္ခဲ့တဲ့ ေန႔တစ္ေန႔လည္း ျဖစ္ပါတယ္။