သတိထားၾကပါ… တခ်ိဳ႕ မိသားစုလိုက္ေသၾကတယ္ဆိုတာ ဒီလိုေစ်းသည္ေတြေၾကာင့္ပါ

သတိထားၾကပါ… တခ်ိဳ႕ မိသားစုလိုက္ေသၾကတယ္ဆိုတာ ဒီလိုေစ်းသည္ေတြေၾကာင့္ပါ

သတိထားၾက ပါ… မိသားစုလိုက္ အစုလိုက္အၿပဳံလိုက္ အစားစာရင္း ေသတယ္တို႔ ဘာတို႔ ဆိုတာ ကြၽန္မ တို႔ fb မွာလည္း ျမင္ဘူးတယ္… ဖတ္ဘူးပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ေစ်းသည္ ေတြရွိလို႔ လည္း ေသက်တာ ေနမယ္…။

ဒီမနက္ ကြၽန္မ ေစ်းသြားပါတယ္…။ ပႏၷဲကြင္းေလးေတြ ေဖြးျဖဴ သန္႔ျပန္႔ ေနေတာ့ တခုခုေလး နဲ႔ ေရာခ်က္မယ္စိတ္ကူး နဲ႔ ဆလုံႀကီး နဲ႔ ေရစိမ္ထားေသာ ပႏၷဲ ကြင္း ေတြကို ကြၽန္မ ဆယ္ယူၿပီး ခ်ိန္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္…။

ပိုက္ဆံရွင္းၿပီး ကြၽန္မ ေစ်းပတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပဲ ကြၽန္မ လက္တစ္ဖက္ ေတာ္ေတာ္ နီၿပီး ယားလာတာ…။ ေစာနက ပႏၷဲ ကြင္း စိမ္ထားေသာ ေရေတြ ကိုင္ခဲ့တဲ့ လက္တစ္ဖက္ပါ။

ကြၽန္မစိတ္ထဲ ဒီလက္ေတြကလည္း ဘာျဖစ္ေနလဲ မသိဘူးလို႔ မေန႔က က် တုန္တယ္ ဒီေန႔က် ယားတယ္ဆိုၿပီး ဘဝင္မက် ျဖစ္ေနမိပါတယ္…။

ကြၽန္မ ေစ်းပတ္ၿပီး ေစာနက ကြၽန္မဝယ္ခဲ့ေသာ ပႏၷဲကြင္း ေရာင္းေသာ ကုန္စိမ္းသည္ ေရွ႕ ကို ကြၽန္မ ျပန္ေရာက္သြားပါတယ္…။ ကြၽန္မလည္း ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး သူကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္တာ သူက ပႏၷဲသီး ခြဲေနပါတယ္…။

ကြၽန္မ ၾကည့္ေနတဲ့အခ်ိန္ပဲ သူက ပႏၷဲသီး နဲနဲသာ က်န္ေတာ့သည္ ေရဆလုံထဲကို ( စတိုင္ အစြန္းခြၽတ္ေဆး ) တစ္ထုပ္ ကို ေဖာက္ထည့္ ၿပီး သူလက္နဲ႔ ေမႊလိုက္ပါေတာ့တယ္…။

OMG ကြၽန္မ မင္သက္ အံၾသစြာနဲ႔ပဲ သူဘာဆက္လုပ္မလဲ ထပ္ၾကည့္ေနပါတယ္…။ သူက ပႏၷဲသီး ကို ခြဲတယ္ အခြံခြာ တယ္ စိတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲ ဆလုံထဲကို ပစ္ထည့္ ပါေလ ေရာ့…။

သြားၿပီ ကြၽန္မ လက္ယားေနတာက အစြန္းခြၽတ္ေဆး ေရေတြ ထိမိတာဆိုတာ ကြၽန္မသိသြားပါၿပီ…။ ဒီမိန္းမႀကီး ဒီလို သူေစ်းေရာင္းရဖို႔ အေရး စားသုံးသူ ျပည္သူေတြကို ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဆိုၿပီး…

ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား ရွာေနတာမ်ိဳး ကိုေတာ့ ကြၽန္မ လက္မခံပါဘူး…။ စ်း႐ုံး ကို သြားတိုင္ရမယ္။ ဟုတ္တယ္… ကြၽန္မ ေစ်း႐ုံး ကို သြားခဲ့ပါတယ္…။

ေစ်း႐ုံး ေရာက္ေတာ့ ေစ်းေခါင္း နဲ႔ ေတြ႕ပါတယ္…။ ” ဘာျဖစ္တာလဲ ညီမ အေလးမျပည့္လို႔လား ” မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ဒီကုန္စိမ္းသည္ လုပ္ပုံေတြကို ကြၽန္မ ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။ ေနရာ ေျပာျပလိုက္ေတာ့ သူတို႔ သိပါတယ္။ အဲ ပႏၷဲကြင္း ဆလုံေရာ ေစ်းသည္ကိုပါ ေခၚလာက်တယ္…။

ေစ်းသည္က ကြၽန္မကို “ဘာျဖစ္လို႔လဲ…” “အန္တီ ပႏၷဲကြင္းထဲကို ဘာလို႔ အစြန္းခြၽတ္ေဆးေတြ ထည့္တာလဲ… အခန္႔မသင့္ရင္ တစ္အိမ္လုံး ေသသြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ အန္တီ မသိဘူးလား ”

“တစ္ေစ်းလုံး ဒီလိုလုပ္ေနက်တာပဲ “” ကဲ ေစ်းေခါင္း ၾကားၿပီေနာ္… သူ ျပည္သူေတြကို ေရာင္းတဲ့ ကုန္စိမ္းေတြမွာ လူကို စားမိရင္ ေသေစႏိုင္တဲ့ ဆိုက္အဖက္ေတြ သုံးၿပီး စီးပြား ရွာေနတယ္ဆိုတာ… သူ႕ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူေပးပါ။ ကြၽန္မ ျပန္လိုက္ပါအုံးမယ္” ဆိုၿပီး ေစ်း႐ုံး ထဲက ထြက္လာပါေတာ့တယ္…။

အားလုံး သိတဲ့အတိုင္းပဲ ေစ်းေခါင္းနဲ႔ ေစ်းသည္ ဆိုတာ စြယ္ေတာ္႐ႊက္ လိုပဲ …။ ကြၽန္မ ဘယ္လိုေျပာေျပာ ေစ်းသည္ကိုေတာ့ ေထာင္ထဲေတာ့ပိ့ုမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါမ်ိဳးေတြ ေနာက္လုပ္မေရာင္းနဲ႔ / ဒီလိုေတြလုပ္လို႔ ဒီေစ်းမွာ ေစ်းမေရာင္းရဆိုတဲ့ ျပစ္ဒဏ္က အႀကီးဆုံးပဲ ျဖစ္မွာပါ။

ေစ်းသည္ကလည္း ေစ်းေရာင္းမွ ထမင္းစားရမွာ။ သူလည္း ဒီေစ်းမေရာင္းရလဲ ေနာက္ေစ်း ေရာင္းေနအုံးမွာပါပဲ…။ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အခုေခတ္က ကိုယ္စားေသာက္မယ္ အသီးအႏွံေတြ လိုအပ္တဲ့ သဘာဝထက္ သန္႔ျပန္႔ေလ ပိုသတိထားၾက ေစခ်င္တယ္ဆိုတာပါပဲ…။

ျပန္လည္မ်ွေ၀ပါသည္…မူရင္းေရးသူအား ေလးစားစြာ ခရက္ဒစ္ေပးပါသည္။

Unicode

သတိထားကြပါ… တချို့ မိသားစုလိုက်သေကြတယ်ဆိုတာ ဒီလိုဈေးသည်တွေကြောင့်ပါ

သတိထားကြ ပါ… မိသားစုလိုက် အစုလိုက်အပြုံလိုက် အစားစာရင်း သေတယ်တို့ ဘာတို့ ဆိုတာ ကျွန်မ တို့ fb မှာလည်း မြင်ဘူးတယ်… ဖတ်ဘူးပါတယ်။ ဒီလိုမျိုး ဈေးသည် တွေရှိလို့ လည်း သေကျတာ နေမယ်…။

ဒီမနက် ကျွန်မ ဈေးသွားပါတယ်…။ ပန္နဲကွင်းလေးတွေ ဖွေးဖြူ သန့်ပြန့် နေတော့ တခုခုလေး နဲ့ ရောချက်မယ်စိတ်ကူး နဲ့ ဆလုံကြီး နဲ့ ရေစိမ်ထားသော ပန္နဲ ကွင်း တွေကို ကျွန်မ ဆယ်ယူပြီး ချိန်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်…။

ပိုက်ဆံရှင်းပြီး ကျွန်မ ဈေးပတ်နေတဲ့ အချိန်ပဲ ကျွန်မ လက်တစ်ဖက် တော်တော် နီပြီး ယားလာတာ…။ စောနက ပန္နဲ ကွင်း စိမ်ထားသော ရေတွေ ကိုင်ခဲ့တဲ့ လက်တစ်ဖက်ပါ။

ကျွန်မစိတ်ထဲ ဒီလက်တွေကလည်း ဘာဖြစ်နေလဲ မသိဘူးလို့ မနေ့က ကျ တုန်တယ် ဒီနေ့ကျ ယားတယ်ဆိုပြီး ဘဝင်မကျ ဖြစ်နေမိပါတယ်…။

ကျွန်မ ဈေးပတ်ပြီး စောနက ကျွန်မဝယ်ခဲ့သော ပန္နဲကွင်း ရောင်းသော ကုန်စိမ်းသည် ရှေ့ ကို ကျွန်မ ပြန်ရောက်သွားပါတယ်…။ ကျွန်မလည်း ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး သူကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တာ သူက ပန္နဲသီး ခွဲနေပါတယ်…။

ကျွန်မ ကြည့်နေတဲ့အချိန်ပဲ သူက ပန္နဲသီး နဲနဲသာ ကျန်တော့သည် ရေဆလုံထဲကို ( စတိုင် အစွန်းချွတ်ဆေး ) တစ်ထုပ် ကို ဖောက်ထည့် ပြီး သူလက်နဲ့ မွှေလိုက်ပါတော့တယ်…။

OMG ကျွန်မ မင်သက် အံသြစွာနဲ့ပဲ သူဘာဆက်လုပ်မလဲ ထပ်ကြည့်နေပါတယ်…။ သူက ပန္နဲသီး ကို ခွဲတယ် အခွံခွာ တယ် စိတ်တယ်။ ပြီးတော့ အဲ ဆလုံထဲကို ပစ်ထည့် ပါလေ ရော့…။

သွားပြီ ကျွန်မ လက်ယားနေတာက အစွန်းချွတ်ဆေး ရေတွေ ထိမိတာဆိုတာ ကျွန်မသိသွားပါပြီ…။ ဒီမိန်းမကြီး ဒီလို သူဈေးရောင်းရဖို့ အရေး စားသုံးသူ ပြည်သူတွေကို ဘာဖြစ်ဖြစ် ဆိုပြီး…

ကိုယ်ကျိုးစီးပွား ရှာနေတာမျိုး ကိုတော့ ကျွန်မ လက်မခံပါဘူး…။ ဈးရုံး ကို သွားတိုင်ရမယ်။ ဟုတ်တယ်… ကျွန်မ ဈေးရုံး ကို သွားခဲ့ပါတယ်…။

ဈေးရုံး ရောက်တော့ ဈေးခေါင်း နဲ့ တွေ့ပါတယ်…။ ” ဘာဖြစ်တာလဲ ညီမ အလေးမပြည့်လို့လား ” မဟုတ်ပါဘူးလို့ ဒီကုန်စိမ်းသည် လုပ်ပုံတွေကို ကျွန်မ ပြောပြလိုက်ပါတယ်။ နေရာ ပြောပြလိုက်တော့ သူတို့ သိပါတယ်။ အဲ ပန္နဲကွင်း ဆလုံရော ဈေးသည်ကိုပါ ခေါ်လာကျတယ်…။

ဈေးသည်က ကျွန်မကို “ဘာဖြစ်လို့လဲ…” “အန်တီ ပန္နဲကွင်းထဲကို ဘာလို့ အစွန်းချွတ်ဆေးတွေ ထည့်တာလဲ… အခန့်မသင့်ရင် တစ်အိမ်လုံး သေသွားနိုင်တယ်ဆိုတာ အန်တီ မသိဘူးလား ”

“တစ်ဈေးလုံး ဒီလိုလုပ်နေကျတာပဲ “” ကဲ ဈေးခေါင်း ကြားပြီနော်… သူ ပြည်သူတွေကို ရောင်းတဲ့ ကုန်စိမ်းတွေမှာ လူကို စားမိရင် သေစေနိုင်တဲ့ ဆိုက်အဖက်တွေ သုံးပြီး စီးပွား ရှာနေတယ်ဆိုတာ… သူ့ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် အရေးယူပေးပါ။ ကျွန်မ ပြန်လိုက်ပါအုံးမယ်” ဆိုပြီး ဈေးရုံး ထဲက ထွက်လာပါတော့တယ်…။

အားလုံး သိတဲ့အတိုင်းပဲ ဈေးခေါင်းနဲ့ ဈေးသည် ဆိုတာ စွယ်တော်ရွှက် လိုပဲ …။ ကျွန်မ ဘယ်လိုပြောပြော ဈေးသည်ကိုတော့ ထောင်ထဲတော့ပိ့ုမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါမျိုးတွေ နောက်လုပ်မရောင်းနဲ့ / ဒီလိုတွေလုပ်လို့ ဒီဈေးမှာ ဈေးမရောင်းရဆိုတဲ့ ပြစ်ဒဏ်က အကြီးဆုံးပဲ ဖြစ်မှာပါ။

ဈေးသည်ကလည်း ဈေးရောင်းမှ ထမင်းစားရမှာ။ သူလည်း ဒီဈေးမရောင်းရလဲ နောက်ဈေး ရောင်းနေအုံးမှာပါပဲ…။ ပြောချင်တာကတော့ အခုခေတ်က ကိုယ်စားသောက်မယ် အသီးအနှံတွေ လိုအပ်တဲ့ သဘာဝထက် သန့်ပြန့်လေ ပိုသတိထားကြ စေချင်တယ်ဆိုတာပါပဲ…။

ပြန်လည်မျှဝေပါသည်…မူရင်းရေးသူအား လေးစားစွာ ခရက်ဒစ်ပေးပါသည်။